De trouwringen zijn ooit ontstaan bij de oude Egyptenaren. De trouwringen zijn een oneindige cirkel en staan daardoor symbool voor de eeuwigheid. Net als de tijd, kent een trouwring geen begin of einde. De ring komt steeds terug bij hetzelfde. De trouwring symboliseert zo dan ook de eeuwigdurende verbondenheid tussen twee mensen. In leven en dood en in voor en tegenspoed. Het gat in de trouwringen heeft ook nóg een bijzondere betekenis. De ring is het symbool van de stappen naar alle gebeurtenissen in het leven van de degene die de trouwring draagt.
Die zelfde Egyptenaren dachten dat vanuit de ringvinger van de linkerhand de 'Vena Amoris' (de ader van liefde) rechtstreeks naar het hart liep. Daarom dragen veel mensen nog steeds de trouwring aan de linker ringvinger. De traditie van het uitwisselen van trouwringen hebben we geërfd van de Romeinen. Zij gaven elkaar toen al bij het trouwen een trouwring als officiële belofte van eeuwige trouw. Ook was het hiermee duidelijk vastgelegd dat twee mensen aan elkaar zijn verbonden en dus niet meer beschikbaar zijn op de liefdesmarkt.
In ons land zijn de trouwringen vaak van goud, zilver, platina, palladium, titanium of een combinatie van deze materialen. Maar in de tijd van de Romeinen werden de trouwringen in het begin toch meestal gewoon van ijzer gemaakt. Het ging toen tenslotte ook meer om de betekenis van de trouwringen dan om het sieraad zelf.
De trouwring was vanuit de etiquetteregels vroeger altijd een cadeautje van de man aan zijn aanstaande vrouw. Het uitzoeken van de trouwring behoorde dus tot de taken van de bruidegom. Vanaf de 19e eeuw ging de man zelf ook een trouwring dragen. Tegenwoordig zoeken de partners samen samen hun trouwringen uit.
De meeste stellen dragen de trouwring aan de rechter ringvinger. Alleen Rooms Katholieken dragen traditie getrouw de ring vaak links. Al wordt dat ook wel steeds minder om deze reden gedaan. Ook worden de trouwringen nu in onze tijd steeds meer verfraaid met mooie stenen, die vaak ook nog een symbolische betekenis hebben.
Bij een christelijk huwelijk is de trouwring van origine een belangrijk symbool. De trouwring heeft hier overigens geen geloofsbetekenis. Bij een christelijk huwelijk heeft de trouwring wel een symbolische waard. Her wordt gezien als de belofte van eeuwige liefde aan elkaar.
Het schijnt ook dat de katholieken de trouwring al in de Middeleeuwen gebruikten als een soort van beschaafd liefdesritueel. De bruidegom schoof de trouwring daarbij beurtelings aan de duim, de wijsvinger en vervolgens de middelvinger en sprak daarbij de trouwgelofte uit: "In de naam van de Vader, de zoon en de Heilige Geest". Daarna werd de trouwring om de ringvinger van de bruid geschoven. Mooi stukje geschiedenis dus, maar hoe paste die trouwring dan in hemelsnaam om de middelvinger, wijsvinger en de duim en daarna voor eeuwig om de vinger van de bruid? Dat vinden we helaas niet terug in de geschiedenisboeken. We nemen het maar gewoon voor kennis aan!
Met een trouwring zijn twee mensen met elkaar verbonden. De trouwring speelt daarom ook een belangrijke rol bij de trouwceremonie en de huwelijksgelofte. Hier zijn verschillende voorbeelden van.
We hopen dat we met deze wijsheden een stukje extra waarde hebben gegeven aan de betekenis van het krijgen en dragen van de trouwringen. En nu allereerst nog veel succes en plezier gewenst bij de voorbereiding op jullie trouwdag en uiteraard ook bij het uitzoeken van de trouwringen, die dus meer blijken te zijn dan alleen een sieraad.
❤️💍 Bekijk ook: Trouwringen: de materialen, mogelijkheden en trends >>
❤️ 📷 Bekijk ook: De eerste hulp bij jullie zoektocht naar de trouwfotograaf >>
Het gebruik van de trouwringen stamt uit de tijd van de oude Egyptenaren. De trouwringen zijn een oneindige cirkel en staan daardoor symbool voor de eeuwigheid tussen (toen nog) man en vrouw. Een trouwring kent geen begin of einde, net zoals de tijd. De ring komt steeds terug bij hetzelfde. De trouwring symboliseert zo dan ook de eeuwige verbondenheid tussen twee mensen. In voor en tegenspoed.en in leven en dood.
De trouwringen komen niet specifiek uit het katholieke geloof. Al denken vel mensen dat wel. Het dragen van de trouwringen begon bij de oude Egyptenaren. Die gaven hun geliefde een eigen gemaakte ring. Later gingen de mannen ook zo'n ring dragen. Langzaam maar zeker is dat over gegaan in de trouwringen.
Het dragen van de trouwring aan de linkerhand of rechterhand komt voort uit het geloof. Katholieke getrouwde mensen dragen van ouds her de trouwring aan de linker hand. Protestanten en islamieten dragen de trouwringen vanuit het verleden aan de rechter hand.
De gewoonte dat de trouwringen vanuit de geschiedenis aan de linker hand worden gedragen komt van de oude Egyptenaren. Volgens hun liep in de linkerhand de liefdesader, ofwel "Vena Amoris". Daar komt het gebruik van de trouwringen vandaan en dus ook het dragen van de ringen aan de linkerhand.
De trouwringen staan voor oneindigheid. De oneindige verbintenis van 2 echtgenoten, in leven en dood.